Bieszczady, Gorce, Tatry

ajem w Centrum Korona Ziemi w Zawoji

Sam'mana. Cześć w języku nepalskim.
I co znowu góry? No tak, one są nierozłączną częścią mnie, i dlatego w dalszej części sporo o górach ale nie tylko o Tatrach. Będą Gorce, Bieszczady i Karkonosze.
Ale za nim o nich absolutne wydarzenie z wczorajszego wieczoru i koncertu w zielonogórskim Kawonie Marii Peszek.
Bo nie samymi górami człowiek żyje.

Maria Peszek, Kawon , Zielona Góra, fot. Grześ "Koper"

Torpeda. Dynamit. Trzy bisy. Miód.
Teksty z ostatniej płyty "Karabin" jakby szyte na obecne czasy, aranżacje wyzwalające w publiczności ekstazę, czad i energia niespotykana, bardzo dobry koncert. Kto nie widział Pani Marii na żywo gorąco polecam.
mój tshirt po koncercie nadawał się do wykręcenia.

W między czasie jeszcze jedna sugestia dla osób które zaczynają lub uprawiają jakiś sport. Czy to w wydaniu czysto amatorskim jaki i półzawodowym. Zawsze po czasie ciężkiej pracy na treningach zastosujcie regenerację aby wasz organizm złapał świeżość. W innym wypadku dopadnie was zmęczenie które objawi się znużeniem, ospałością, i ogólną niechęcią połączoną z ciężką pracą waszego serca. Mówię to z autopsji. Ostatnie trzy tygodnie to walka z regulacją tętna. Poza usterkami sprzętowymi dbajmy o serce i o siebie. Nie sądziłem że to kiedykolwiek napiszę - ja też potrafię się przetrenować.

wypatrując jutra

Jednym ze sposobów odpoczynku czy relaksu nie tylko fizycznego jest bycie w górach. I tak się historia potoczyła że dobrych kilka lat temu powstała nowa świecka tradycja polegająca na tym że ja i moja wówczas prawie czteroletnia córka wyjechaliśmy razem na tydzień w góry. Pod namiot. Sami. Wybór padł na Bieszczady. Zameldowaliśmy się na polu namiotowym w Wetlinie. Cały tydzień sami. Tylko dla siebie. Zobaczyliśmy wówczas i Połoninę Wetlińską i Caryńską, przy okazji schronisko Kubusia Puchatka, kultowe, byliśmy na Orłowiczu, większość z tzw. buta a jak nie buta to na rowerze. Było super. Kilka razy załapaliśmy się na ognisko razem ze studentami. Toaleta w potoku. Poranna rosa i Julka w gumowcach ganiająca po łące będąc jeszcze w pidżamie. Niestety nie zachowały się z tego żadne zdjęcia. Ukradli komputer.
Później namówiłem kolegę i on razem ze swą córką zaczął wyjeżdżać razem z nami. Zaliczyliśmy i Tatry Zachodnie, ponownie Bieszczady i Gorce. Po drodze Babią Górą i kultowy Turbacz w którym spaliśmy. Takie wyjazdy z samymi córkami które marudząc mam wrażenie non stop uczą nas razem bycia ze sobą, bez telefonu i wifi. Poznawać uroki mieszkania w schroniskach, poznawać zabytki czy faunę i florę. Delektować się widokami. Na ten przykład widok z Turbacza na Tatry. Przy dobrej pogodzie są na wyciągnięcie ręki.

Jula i jej koleżanka Hania

w drodze na Turbacz

gorąco

daleko jeszcze

Turbacz

takie widoki

Jednym z największych osiągnięć mej córki jest pokonanie podejścia na szczyt Babiej Góry legendarną Percią Akademików. Pierwszy raz łańcuchy. Podejście trudne jak dla młodej lady. Ale dała radę. Myślę że satysfakcja z pokonania szczytu przyjdzie jeszcze do niej.
Wejście na Turbacz nie robi jakiegoś wielkiego wrażenia ale przy temperaturze ponad 30 stopni, w prawdziwym upale pokonanie go stanowi nie lada wyzwanie tym bardziej że to nasze przebiegało w większości po odkrytym terenie. Tym bardziej pełen szacun. W nagrodę sama Julka zjadła wielki placek po węgiersku. I wypiła litr herbaty.
Tak było w Gorcach.

start

miny nie tęgie 

lawinowy kocioł na podejściu 

Jula na podejściu pod szczyt

perć akademików 

elementy łańcuchów 

kopula podszczytowa

Babia Góra 

Bieszczady odkryliśmy na nowo. Tym razem namiot zamieniliśmy na pensjonat. Ponownie zamieszkaliśmy w Wetlinie. Blisko potoku. I na nieszczęście dla naszych córek w pewnej odległości od szlaków. Ile było marudzenia? Trudno zliczyć. Tym razem zaczęliśmy od Przełęczy Orłowicza, była jedna i druga połonina, pyszne pierogi w Ustrzykach, kolejka wąskotorowa w Cisnej i obiecane przejażdżki na koniach. Bieszczady są przepiękne, i choć dojazd do nich jest dość długi to jak historia pokazała kilka lat później wróciłem tam ponownie.

Były też Tatry. Aby od początku nie zniechęcić naszych latorośli postanowiłem że pierwsze nasze wspólne tatrzańskie kroki skierujemy w Tatry. Tatry Zachodnie.
Wybór padł na Ornak i schronisko pod nim się znajdujące. Pokój czteroosobowy na piętrze, I piękny widok z balkonu w kierunku na szczyt. Po drodze do zaliczenia jaskinie, Smreczyński Staw, Iwanicka Przełęcz, Ornak, transfer w kierunku doliny Chochołowskiej. W samej dolinie Kościeliskiej w której znajduje się schronisko pod Ornakiem warto zobaczyć Wąwóz Kraków i pierwszą drabinkę na ekspozycji i pierwsze łańcuchy. Przepraszam. Dla Julki te łańcuchy to nie był już debiut.
Wszystkie te wyjazdy jak sobie dobrze przypominam okraszone były przepiękną pogodą. Słońce towarzyszyło nam prawe zawsze. Jedyne wyjątki to burza nocna w Bieszczadach i deszcze w dolinie Chochołowskiej.

Start z Kościeliska 

widok spod schroniska

outdorowiec, Hania i kochana Julka

schronisko Ornak

Smreczyński Staw

pod jedna z jaskiń 

wąwóz Kraków 

łańcuchy 

ostatnie podejście 

w dolinie chochołowskiej 

Ornak

słowacka cześć Tatr Zachodnich 

Z Ornaku

I jeszcze jedna taka refleksja. Warto pokazywać to wszystko dzieciom odnoszą się się jednocześnie do motta mego bloga czyli PASJA by abdulaltarrik, aby w dobie wszechobecnego konsumizmu mogły zobaczyć coś poza telefonem, snapem, i innymi. Nie to żebym uważał że to zło tym bardziej że sam z tego korzystam, ale delikatne oderwanie o pokazanie czegoś innego niż wirtualny świat przyniesie kiedyś same korzyści.
I samo przebywanie na łonie natury. W niektórych przypadkach wejścia czysto indywidualne. Sami, my i natura. Słychać tylko własny oddech i czasami marudzenie. Czasami.
A poza tym, taki pobyt scala czy tez zbliża. Same plusy.
Jestem tez przekonany o tym ze to wszystko zaprocentuje. Jak nie w szkole to w życiu.
Zabierajmy dzieci, pokazujmy im piękno natury. I oczywiście najlepiej w góry.

Milej lektury.
Pozdrower.